Sawatdi khrap!

Sawatdi khrap! (Hallo)

Woensdag 29 september was het dan eindelijk z over. Na afscheid van onze families (+Merel en Freek) te hebben genomen, konden we in de rij voor de douane gaan staan. Dion mocht zonder problemen doorlopen, maar ‘Tines de Kaasterrorist’ moest aan de kant gaan staan met de armen gespreid. Hoppa, meteen fouilleren en zelfs zijn schoenen moest hij uittrekken en nog een keer door de scanner laten gaan. Toen de douane zeker wist dat Tines de K. geen plannen had om een vliegtuig neer te halen mocht hij door. We hadden hierdoor niet zoveel tijd om bij de juiste gate te komen, dus waren we ons aan het haasten. Terwijl Dion zijn ticket aan de lieflijke dame achter de bar gaf, was Tines nog met zijn hoofd bij de douane. Vandaar dat hij en passant de uitgeprinte map van Bangkok aan haar toonde i.p.v. zijn ticket…
De eerste vlucht was met een Airbus A320 naar Helsinki. Onderweg kregen we een echte IKEA snack; een broodje met de beroemde Zweedse gehaktballetjes in een kek sausje.
Zo’n drie uur later landen we in Helsinki, waar dus echt geen Fin te zien was. Alleen zo’n 100 Thai die op hetzelfde vliegtuig als ons stapten. Dit vliegtuig was enorm, 8 zitplaatsen in de breedte en 3 cabines in de lengte. Tines had van tevoren de stoelen gereserveerd, twee mooie zitplaatsen achterin één van de cabines. Heerlijk bij het raam…. en naast de WC. Oeps, even geen rekening mee gehouden. En ach, die oordopjes kun je ook voor je neus gebruiken toch?
Iedereen had een eigen beeldscherm waarop je kon kiezen uit muziek, games, vluchtinformatie en films. Omdat het geluid erg slecht was (en er geen Engelse ondertiteling was) hebben we maar mr. Bean gekeken. Die man praat tenminste niet zoveel…
Het was een lange vlucht, over Rusland en India, naar Thailand. We hadden amper geslapen, schijnt iets te maken hebben gehad met de hoeveelheid mensen die steeds naar de WC moest.
We kwamen aan op een van de vliegvelden even buiten Bangkok, wat een schitterend staaltje bouwtechniek was. Helaas hebben we er geen foto van gemaakt, omdat onze trein ondergronds begon. We merkten meteen een groot verschil met Nederland. Overal staan mensen in uniform, voornamelijk niets te doen. We zijn zo aan onze Hollandse OV-chipkaart gewend, dat we meteen naar de trein wilden lopen. Dat ging dus niet, een bewaker wees ons de weg waar we een kaartje konden kopen.
Eenmaal buiten het vliegveld reed de trein zo’n 20 meter boven de grond over een viaduct. We zagen van bovenaf sloppenwijken naast villawijken liggen. Uiteraard met grote hekken ertussen, want de rijken willen natuurlijk niet dat hun BMW/Mercedes de volgende dag door iemand anders gereden wordt. Er was ook veel water, waar mensen fuiken in hadden gezet om een lekker visje te vangen.
Bij een enorme treinstation stapten we uit. Overal mensen in uniformen om ons de weg te wijzen. Buiten het station een muur van hitte. Het is hier zo’n 35 graden, maar wel erg lekker (iemand jaloers?). Op naar het Bangkok Centre Hotel, maar waar was dat? Gelukkig kwam er een Tuktuk langsrijden, die ons na enig onderhandelen over de prijs wel wilde brengen. De bijnaam van de bestuurder was Moon, en hij bleek een ex-Muay Tai bokser te zijn. Een geschikte vent, die een heel aardig woordje Engels sprak.
Het hotel waarin we verblijven is erg netjes (behalve nu onze kamer…) en de bedden zijn comfortabel. Alleen jammer dat de beloofde Wifi op de kamer ontbreekt, waardoor we noodgedwongen beneden betalen om daar op de computer te mogen.
We hadden met Moon afgesproken dat hij ons ’s avonds naar een lekker eettentje zou brengen. We kwamen uit in het Chinatown. Dit is een wirwar van kleine straatjes waarin Chinezen staan die hun waren langs de weg proberen te verkopen. We aten in restaurant Texas (toepasselijke naam voor een Chinese toko). Het was erg lekker (rijst met cashewnoten, ananas en kip) en we hebben meteen van Moon met stokjes leren eten.
Daarna naar het Muay Tai boksen in de Muay Tai Arena. Muay Tai is een Thaise vechtsport waarbij je de ander niet in het kruis mag raken, een kopstoot mag geven of op de grond mag vechten. Voor de rest mag zo’n beetje alles… Rijke Europeanen als we zijn, kochten we Ringside tickets. Moon kende er iedereen, dus kregen we een kijkje achter de schermen. De vechters worden voor het gevecht stevig gemasseerd en ingesmeerd met olie. Dit vergoot hun lenigheid, waardoor ze hogere trappen kunnen uitdelen. We zaten vlakbij de ring, en konden het spektakel van heel dichtbij meemaken. De vechters komen op met een soort hoofdtooien en veel versiersels aan hun lichaam. Daarna doen ze een vreemde dans om hun goden te eren. Maar als het gevecht begint, zijn ze optimaal gefocust op de tegenstander. De gokkers schreeuwden om het hardst, zij hadden natuurlijk geen zin om straks de taxi te moeten laten staan en lopend naar huis te moeten…
De kampioen van Thailand (in zijn gewichtsklasse) was er om zijn titel te verdedigen, gegarandeerd spektakel. Die knul was dan ook uitermate blij toen hij zijn wedstrijd had gewonnen.
Na een tijdje heeft Moon ons terug bij het hotel gebracht, zodat wij nog een beetje konden internetten en bijkomen. Dion bleek opeens toch een jetlag te hebben, dus zijn we maar tot een uurtje of 4:00 opgebleven.
’s Ochtends in het hotel om 9:00 ontbeten, en daarna zijn we weer lekker ons bed ingedoken. Moon zou ons om 13:00 met de Tuktuk komen ophalen, maar we hadden ons verslapen! Gelukkig stond hij in de lobby te chillen toen we een half uurtje later aankwamen.
Hij heeft ons naar een enorm winkelcentrum gebracht, omdat we nog naar de kapper wilden en nog wat spulletjes kopen. Cool, stoer en modieus als we zijn, waren we van plan om op ons achterhoofd een letter te zetten (Dion de D, Tines de T). Eerst werd ons hoofd gemasseerd en onze haren twee keer gewassen. Daarna werden we netjes geknipt. Aan het einde zou de letter er met de tondeuse en scherpe mesjes ingezet worden. De D van Dion was te moeilijk, omdat daar een bocht inzat. De kapper wilde daar dus niet aan beginnen. Tines had hier niets van meegekregen, en de T heeft geen ronde vormen… En zo geschiedde het dat Tines nu met een T op zijn achterhoofd rondloopt (zie foto’s). Gelukkig zit er een hoed in zijn backpackrugzak en heeft hij geen ogen in zijn achterhoofd :). Maar ach, niemand kent hem hier toch en over een week of 4 zie je er niets meer van. En gelukkig hebben we dan nog de foto’s!
Daarna hebben we zonnebrillen gekocht en Tines zijn slippers. Als finishing touch nog een nieuw T-shirtje, omdat ze toch zo goedkoop waren. Moon heeft ons weer naar het hotel gebracht, zodat we onze aankopen konden wegleggen.
Ons volgende evenement was een Thaise massage. Moon bleef maar grappen maken over heerlijke body-to-body massages met happy ending, maar wij hebben in al onze wijsheid besloten dat we met een normale olie massage ook helemaal tot rust kunnen komen. We werden met zijn tweeën naar een kamer gebracht, waar de masseuses (no worries thuisfront, ze waren zo’n 50 jaar:)) ons 1 uur lang hebben gemasseerd. Het was zeer relaxt, maar we kregen al snel de slappe lach. De masseuse van Tines had namelijk een mondkapje opgedaan waarop Dion opmerkte dat hij blijkbaar een scheet had gelaten. Ook begon ze hem steeds opnieuw te slaan, wat dus niet zo relaxing was. Op een gegeven moment lach zelfs de masseuze van Dion (Niih) in een deuk. Beide vrouwen schatten ons een jaar of 15, wat een uiterst dubieus compliment was.
Een staande ovatie aan degene die dit lange verhaal helemaal heeft uitgelezen. Maar zoals jullie merken, hebben we al enorm veel meegemaakt in de afgelopen 2 dagen. Veel plezier met de foto’s, en probeer niet teveel om Tines zijn haar te lachen:).

TenD



Wist je dat:

- Wij het vliegtuigeten goed te doen vonden..
- Maar dat het op de maag van sommige passagiers een vreemde uitwerking had..
- En D zijn vliegtuigstoel helaas pal naast de wc zat..
- En de vlucht ruim 11 uur duurde..

- Je voor 400 Bath met 2 personen heel de dag met de Tuktuk door Moon overal naartoe gereden kan worden…
- Dat is omgerekend 10,-. En Moon helpt ons ook in alle winkels.

- T en D na 1 dag al met stokjes kunnen eten zonder te morsen…

- Maar wij niet begrijpen waarom ze er geen plat uiteinde aan maken en het gewoon ‘lepel’ noemen.

- Het verkeer hier links rijdt…
- Of soms rechts…
- Of gewoon midden op de weg.

- Moon de wegen als een racebaan ziet en de Tuktuk als zijn Kart…
- Zonder gordels, airbag, kreukelzone of deuren.

- Ze hier mooie, uitgestrekte 5-baanssnelwegen hebben.
- Maar alleen vergeten zijn om er wat strepen op te zetten.

- Er in de lobby van het hotel een stinkende rijstlucht hangt, maar
- We ook niet verwacht hadden dat het hier naar spruitjes met gehaktballen zou ruiken.

- D met een tattoo is wakker geworden op zijn wang…
- Waarop heel groot ‘Nash’ staat.

- T pas na 5 winkels passende slippers had gevonden…
- Omdat de slippers hier maar tot maat 43 gaan.

- T en D erg lang schijnen te zijn…
- Het bed in het hotel daarom niet lang genoeg is.
- En de masseuses moesten staan op het massagebed om de nek goed te kunnen masseren.

- Éen van de Muay Tai vechters K.O. ging…
- En met een brancard weggedragen werd…
- Gelukkig bleek het achteraf niet ernstig te zijn.

- We in het hotel om nieuwe handdoeken en WC-rollen hadden gevraagd…
- Een Thai die erg stoned leek dit kwam brengen…
- Tenminste, eerst de WC-rollen…
- Daarna een gek doekje…
- En pas bij de derde keer begreep wat een handdoek was…
- Geen idee waar hij zich mee afdroogt.

- Een Tuktuk hier erg handig is omdat je hem overal kunt parkeren…
- Moon hem gewoon driedubbel parkeert…
- En de andere bestuurders de Tuktuk maar moeten wegduwen om eruit te komen.

- T zijn kapper wel erg een off-day had…
- Eerst moesten Moon en D assisteren om er nog iets van te maken…
- En dan maakt hij zijn werk niet goed af…
- D een schaar op zijn zakmes heeft…
- En daarmee in het hotel een gek plukje op het hoofd van T hebben weggeknipt.

- We geen enkele Thai hebben zien roken…
- Maar dat dat ook niet hoeft omdat ze genoeg smog inademen…
- D heel passend zei dat het net is alsof je met je neus de hele dag in een uitlaatpijp zit.

- Hier in kledingwinkels halve aquaria doorheen stroomden…
- We niet konden zien of er piranha’s of goudvissen inzaten.

- Je hier voor 100,- een geheel pak op maat kan laten maken…
- Maar deze erg lastig in een backpack te vervoeren zijn.

- We alvast voor Los Angelos een hotel hadden geboekt…
- En deze nu al hebben omgeboekt…
- Het heette Cockatoo (Cock Tatoo…) en lag in een ghetto…
- Nu hebben we het Travellodge Hotel geboekt.