Selamat Jalan Asia

Selamat Jalan Asia (goodbye Azië ),

Het kost aardig wat tijd om onze avonturen op te schrijven en de foto’s erbij te zoeken, maar door alle leuke reacties gooien we er gewoon weer een nieuw verhaal tegen aan! Misschien dat jullie nieuwe vakantie ideeën opdoen, mochten jullie de koude winter in Nederland willen ontvluchten… Een Elfstedentocht zit er toch niet in. Terwijl jullie dit lezen, zitten wij ondertussen op het vliegtuig naar de VS. Als we daar worden toegelaten, that is…

De dag na het olifantenspektakel stond de volgende activiteit alweer op de planning. Met de gehele groep voeren we met een speedboot (2x 200pk motoren) de zee op om een aantal eilandjes voor de kust van Krabi te bekijken. Al snel bleek dat het geen rustig tochtje zou worden, want de golven op volle zee waren erg ruw. Een Engels meisje dat tegenover ons zat, begon steeds witter te worden. En daarna groen. Ze vond het een slim plan om haar ogen te sluiten, om zo de misselijkheid tegen te gaan. Het hielp niet, want binnen de kortste keren kon er een emmertje bij gepakt worden en stuurde ze haar ontbijtje retour. Watermeloensap, altijd nasty…
Gelukkig waren er prachtige rotsformaties, die als eeuwenoude pilaren uit de zee oprezen. Een paar palmbomen erop, schitterend blauw water eronder; het had zo uit de film Pirates of the Caribbean kunnen komen.
Over piraten gesproken. We voeren langs een eiland, met daarin uitgestrekte grottenstelsels. Deze grotten werden Pirate caves genoemd. Het hele jaar door wonen er 10 Thai in, bijna geheel afgesloten van de buitenwereld. Één keer per week komt er een boot met voedselvoorraden langs. Nu zullen jullie je afvragen wat die Thai daar overdag doen. We kunnen jullie vertellen, die zijn echt niet op vakantie. Iedere dag klimmen ze naar de bovenkant van de grotten, om daar de nesten (die gemaakt zijn van spuug) van de zwaluwen weg te halen. Zonder touwen of veiligheidsgordels. En ja, we hadden het over spuug. Volgens de overlevering schijnt dat geneeskrachtige werkingen te hebben. In Amerika is 1 liter spuug zo’n 2000 dollar waard. Gekke Amerikanen. We zijn niet te dicht langs de Pirate cave gevaren, want dat vinden die Thai niet leuk. Dan beginnen ze met echte geweren te schieten, en daar hadden we niet zo’n trek in.
Na de Pirate caves hebben we in een lagune gesnorkeld. We hebben daar werkelijkwaar prachtige dieren gezien. Zee-egels, papegaaivissen, duizenden tijgervisjes en bontgekleurd koraal waar we gewoon doorheen zwommen. En dan lagen er ook nog wat mooie dames in het water…
Terug in de boot vond Tines zichzelf dapper genoeg om voorin de boot te gaan zitten, waar je de hardste klappen kreeg. Lekker bont en blauw geschut worden (en ook nog rood door de zon). Dion vond zichzelf zo’n baas, dat hij zichzelf de kapiteinsstoel had toegeëigend. Lekker bevelen schreeuwen naar de bemanning.
Onder de bezielende leiding van Dion voeren we naar Pipi Island. Dit eiland was in 2004 hard getroffen door de tsunami. Van de ene kant kwam een golf van 10 meter hoog en van de andere kant een van 7 meter. Van de lokale bevolking vonden 1300 mensen de dood. Tegenwoordig is alles weer in de oude stijl opgebouwd, met veel tentjes waar je verse vis kunt eten. We hebben hier geluncht, en daarna hebben we op nog een paar plekken gesnorkeld. De onderwaterwereld bleef schitterend. Soms bleven we zo lang onder, dat je het letterlijk adembenemend kan noemen.
Terug in Krabi kreeg Dion kookles in het bereiden van zijn favoriete eten: Rijst, kip, ananas en cashewnoten. Tines nam een Snapper (een vis).
’s Avonds was er een dikke fuif op het dak van ons hotel. Één van de Engelse meiden was namelijk jarig, en daar moest op gedronken worden. DJ Dion spinde de platen. Vooral Frans Bauer en K3 met oma’s aan de top waren in trek…
De volgende dag zouden we met een busje naar Penang (Maleisië) vertrekken. Tines had een slechte nacht gehad en tijdens het ontbijt voelde hij zich nog steeds beroerd. Net voordat we vertrokken vroeg Dion in het busje aan hem of hij ziek aan het worden was. Zo snel als een speer schoot Tines het busje uit, om een paar meter verderop zijn ontbijtje eruit te kieperen. Zonde van dat lekkere ontbijt… En ook minder prettig voor de mevrouw die net haar kraampje ernaast aan het opzetten was.
Bij de douane van Maleisië verliep alles vlekkeloos. We werden niet gefouilleerd, er kwamen geen drugshonden aan te pas en we hoefden onze backpacks niet open te maken. Ze keken alleen wel wat raar naar Tines, die tegen elk hekje of bankje als een plumpudding in elkaar stortte.
’s Avonds regelde Dion eten voor Tines, omdat laatstgenoemde echt geen stap meer kon zetten. Dion verdwaalde echter, en niemand bleek Engels te spreken. Na een kwartier herkende hij plotseling een vuur wat hij al eerder had gezien, en zo kon hij terug naar het hotel komen. Tines had het geluk dat Dion melk en cornflakes voor hem had meegenomen, anders was het eten allang koud geweest.

De volgende dag voelde Tines zich iets beter, maar nog niet helemaal fit. De groep zou om 13:00 uur weggaan voor een rondwandeling door de stad Penang. Het leek ons leuk om ook mee te gaan, maar zoals gewoonlijk waren we ietsjes aan de late kant. Dion ging alvast naar beneden en zag tot zijn verbazing dat iedereen al weg was. Op de beveiligingscamera’s kregen we te zien dat ze net 10 seconde weg waren voordat Dion beneden kwam. Daar komt dus het spreekwoord vandaan: Iemand op een haar na missen…
Uiteindelijk zijn we zelf maar een rondje gaan lopen. Het was een erg hete dag, en we zijn snel een Irish Pub ingedoken om wat te poolen.
Zo, na een week lang steden te hebben bezocht, was het tijd om de frisse berglucht op te snuiven in de Cameron Highlands. De bergen zijn er bedekt met bomen, gras en struiken. Oftewel voor ons westerlingen: Jungle!
De Cameron Highlands staan bekend om de productie van aardbijen, sla, tomaten, (lid)cactussen en vele soorten bloemen. Deze worden gekweekt in hele primitieve kassen. Je kunt het wel het Westland van Maleisië noemen. Maar dan zonder ‘De Ouwe Droog’, sporthal ‘De Pijl’ of ‘De Hoogenhouck’.
We zaten in een uiterst lieftallig hotelletje in het dorp Tanah Rata. ´s Avonds waren we na het spelen van een potje Monopoly erg moe, en we verlangden naar ons bed. Net toen we bijna sliepen, bleek dat er in de buurt een heel fout Karaoke feest was. En helaas waren de zangkunsten ondermaats. Net toen het feest was afgelopen, werden we getrakteerd op een concert van tsjirpende krekels. Gelukkig werd dat halverwege de nacht onderbroken door 6 honden die voor ons hotel een robbertje gingen vechten. Jullie snappen wel dat er van slapen weinig terecht was gekomen.
Maar ook zonder een goede nachtrust gaat het programma door. De volgende dag kregen we eerst een demonstratie van blowpipen door de lokale bevolking. Zelf hebben we ook een pijltje geblazen, en dat ging best aardig. De emancipatie van de vrouw is ons inziens veel te ver doorgeschoten, want we werden afgetroefd door een oude vrouw die gewoon even in de roos schoot. Pffft, zo verliezen wij mannen ons oerinstinct om te jagen hoor.
Na het blowpipen begonnen we met een 4 uur durende hike door de jungle. Al snel bleek dat er in de groep maar een paar echte wandelaars tussenzaten, waaronder wij. De lokale bevolking begeleide ons in de prachtige natuur, door stromende riviertjes en over dode boomstammen heen. Al snel bleek hoe triest onze groep eraan toe was. Of ze stapten tot enkels diep in de modder of ze vielen bij het oversteken van de riviertjes in het water. Wij vonden het iedere keer weer hilarisch.
Het doel van de hike was het vinden van een enorme vleesetende bloem, de grootste soort die er bestaat. Degene die wij vonden was zo´n 80 centimeter in doorsnee, erg indrukwekkend.
Één van de meiden van de groep vond het verstandig om op teenslippers naar beneden te lopen. Onderaan de berg konden wij voor dokter spelen en haar tenen beplakken met pleisters.
Na de wandeling zijn we naar een enorme theeplantage gegaan. En met enorm bedoelen we ook enorm. Zo ver als je kon kijken, groeiden theeplantjes tegen de berghellingen aan. De plantage was 150 hectare groot, had 200 werknemers en iedere 3 weken moesten alle jonge theeblaadjes eraf gehaald worden. Dit proces gaat het gehele jaar door, tot het theeplantje sterft. En als je bedenkt dat zo´n plant 100 jaar meegaat…
Na de theeplantage kregen we de Butterfly farm te zien. Hier vlogen de vlinders letterlijk om je heen. Ook waren er slangen, supersprinkhanen, vogelspinnen, neushoornkevers enz enz. Maar één beestje trok onze aandacht het meest. Er waren namelijk ook schorpioenen. Stoer als we zijn, hebben we beiden een schorpioen over onze hand laten lopen. Jajah, zo eentje die je het liefst alleen op TV ziet of achter een dikke glasplaat. Na deze heldendaad zijn we naar de Strawberry farm gereden. Hier hebben we gezellig nog wat aardbeien van anderen opgepeuzeld. Natuurlijk zijn er op deze toffe dag genoeg genante foto’s van ons geschoten.
’s Avonds hebben we met de meiden van de groep een horrorfilm gekeken. We waren helaas onze oordopjes vergeten, want wat konden ze gillen zeg. Helemaal toen eentje zich had verstopt, en de andere net van de WC terugkwam. Die zal ’s nachts niet zo lekker geslapen hebben. Wij trouwens ook niet, want de Karaoke bar was weer geopend, de krekels gaven hun concert en de honden waren nog steeds in staat van oorlog…
De volgende dag zijn we naar Kuala Lumpur afgereisd, de hoofdstad van Maleisië. We dachten op reis geen fotocamera nodig te hebben, maar daar zijn we op terug gekomen. Tines heeft in één van de enorme winkelcentra een camera gekocht, eentje die ook via de laptop opgeladen kan worden.
’s Avonds zijn we naar de Kuala Lumpur Tower gegaan. Het is net de Euromast, alleen staat hij niet in Rotterdam. En is hij heel wat hoger, de totale lengte is zo’n 421 meter hoog. We werden beloond met een schitterend uitzicht, alleen konden we in het donker niet alles goed onderscheiden.

Omdat Kuala Lumpur zo’n grote stad is, vonden we het een goed plan om een tour met de hop-on hop-off bus te maken. Dan kun je uitstappen wanneer je wilt, om op eigen houtje de omgeving te verkennen. Halverwege de route zijn we bij de Twin Towers uitgestapt. In tegenstelling tot de Amerikaanse versie, staan deze nog fier overeind. Laat oom Osama het maar niet horen. In dit gebied lagen winkelcentra waar je eng van werd. Tien verdiepingen met alleen maar elektronica, seen it. Tien verdiepingen met alleen maar extreem dure merken, done it. Het Walhalla voor vrouwen, maar de nachtmerrie voor de portemonnee van de man.
De volgende dag zijn we met het openbaar vervoer naar Malaka gegaan. Malaka staat op de UNESCO werelderfgoed lijst. Het heeft een historisch stadscentrum, dat teruggaat tot de tijd dat de Portugezen het land op de oorspronkelijke inwoners veroverden. Daarna hebben de Nederlanders de Portugezen spreekwoordelijk ‘een poepie laten ruiken’. Alle Portugese huizen werden plat gemaaid en onze voorouders bouwden er hun huizen voor in de plaats.
De laatste dagen van onze groepsreis hebben we in Singapore doorgebracht. Singapore is een stadstaat, vergelijkbaar met Luxemburg of Liechtenstein. Het heeft een eigen munteenheid (Singapoorse Dollar) en een eigen regering. ’s Nachts zijn we met de groep naar de Nightsafari geweest. Hier leven alleen maar dieren die in de nacht actief zijn. Een paar voorbeelden: Fishing Cat, Maleisische Tijger, grote Azische Neushoorn, vliegende eekhoorns, vleermuizen, olifanten en nog vele andere dieren.
En ja, na alle leuke dingen komt een eind. De laatste dag van de groepsreis was aangebroken, dus dat werd afscheid nemen van onze tourguide Minie en van de rest van de groep. We hadden de hele dag nog, dus we wilden ook de stad bezichtigen. Als je in de buurt bent, is het echt een aanrader om Singapore eens te verkennen! Er is zoveel te zien en te beleven. Zo hebben we de opname van een nieuwe film meegemaakt (AK 56), extreem grote winkelcentra bekeken (elk duur merk was er vertegenwoordigd) en een voetbalstadion dat op het water ligt gezien. Maar het mooiste waren drie enorme torens, waarop een gebouw in de vorm van een schip gemaakt was. We zijn langs de beveiliging geglipt en naar de hoogste etage gegaan, verdieping 55. In zo’n 15 seconde! Dat maak je in ‘De Tuinen’ nou nooit mee…
’s Nachts om 0:55 is ons vliegtuig in een 5 uur durende vlucht naar Shanghai vertrokken. Hier gaan we zo meteen dit verhaal posten, omdat toch 7 uur lang de tijd moeten zien te doden. Straks vliegen we in ruim 13 uur naar Los Angeles. Door het tijdsverschil van maar liefst 15 uur, komen we eerder in L.A. aan dan we vanuit Shanghai vertrekken. Hebben we meteen ons verjongingskuurtje ook weer gehad. Het volgende verslag posten we waarschijnlijk over een week, maar alles onder voorbehoud uiteraard. Je weet het maar nooit met T-terrorist en de douane…

Wist je dat:

TenD tijdens de boottrip een weddenschap hadden afgesloten…
T dacht dat een Duits meisje het eerst over haar nek zou gaan…
D dacht dat het eerder een van de Engelse meiden zou zijn…
D uiteindelijk gelijk kreeg…
Drie keer.

T twee dagen ziek is geweest…
Hij zegt dat het door de Snapper komt die hij de avond ervoor had gegeten…
Er heel toevallig ook een feest die avond was…
Met veel drank.

De kassen in Cameron Highlands ons deed denken aan het Westland…
En toen T een oude kas zag staan vol met onkruid…
Het hem meteen aan BV. Simpel deed denken.

D de meiden in onze groep Nederlandse les geeft…
Ze nu ‘Hoe-is-ut’ kunnen zeggen…
Daarop antwoorden met ‘best’…
Of met ‘Ik ben geil’.

We regelmatig onze kleren laten wassen…
D zijn T-shirt te heet gewassen is…
Het nu op een naveltruitje lijkt…
Dat misschien ook verklaard waarom hij zo hard zijn buikspieren aan het trainen is.

T in de bus een lied ging zingen met één van de Engelse meiden…
De anderen spontaan hun MP3 spelers een paar tandjes harder zetten.

Drie meiden steeds omvallen als ze hun tassen proberen op te tillen…
TenD vroegen wat er eigenlijk allemaal in die tassen zit…
Literflessen shampoo, bodylotion, bad-gel, conditioner, monopoly, een complete klamboe set, hoofdkussentjes, een enorme beautycase, stijltang en een föhn…
Plus genoeg kleding voor een heel weeshuis.

De draadloze WiFi niet overal even goed is…
TenD dan op zoek gaan naar het kastje van de internetverbinding…
D dan op T zijn handen gaat staan…
En de antenne even richting hun eigen hotelkamer buigt.

D bij het eten een enorme berg rijst kreeg…
Hij ´Not so much´ tegen de bediening zei…
De ober met nog een grotere berg rijst terugkwam…
T tegen de ober zei ´Not so hot´…
T de volgende dag blaren op zijn tong had.

T in het busje zag dat de chauffeur 130 reed…
Hij uit het raampje keek en de snelheid eerder als 30 inschatte…
Over een optimistische kilometerteller gesproken.

TenD een schorpioen op hun handen hebben laten lopen…
Ze daarna een Duitser hebben aangemoedigd om hetzelfde te doen…
Deze Duitser de schorpioen van schrik twee keer heeft laten vallen…
Er nu in de Butterfly farm dus een schorpioen rondloopt met een dubbele hersenschudding.

T na de Night Safari drie meiden uit de groep ging zoeken…
Omdat ze de weg naar de taxi niet konden vinden…
En weet je wat ze tegen hem zeiden toen hij ze vond…
‘’Are you lost’’?
T dit het toppunt van domheid vindt. Verdwaald zijn zonder het zelf te weten.

TenD te horen hebben gekregen dat ‘The Dutch’ in het verleden veel dingen kapot hebben gemaakt…
Zo hebben ze tijdens de VOC tijd in Malaka de huizen van de Portugese overheersers gesloopt…
TenD maar niet durven te zeggen wat er met de wastafel van het hotel is gebeurt.

Een van de Engelse meiden naar de schoonheidsspecialist in Malaka is gegaan…
T moest huilen van het lachen toen ze terugkwam…
De schoonheidsspecialist namelijk haar halve wenkbrauwen eraf had getrokken…
T zich ineens niet meer dom voelde met die T op zijn hoofd.

TenD is in Kuala Lumpur geïnterviewd voor een website…
Ze alleen niet meer weten welke website dat was…
Het iets was als Trulyasian.tv …
Maar dat meer klinkt als een hele foute website.

De groepsgenoten vonden dat TenD erg grappig Engels praten…
Ze hun steeds probeerden na te praten…
Er eentje vond dat T klonk als Sean Connery…
Als dat geen compliment is.

TenD voor elke douanecontrole hun tassen goed controleren op drugs…
Maar D bij de Singapoorse grens niet goed in zijn zakken had gevoeld…
En een zakmes de douane door smokkelde.

Jamie vertelde dat backpackers ‘snails’ (slakken) worden genoemd…
Omdat ze hun huis op hun rug meedragen…
En als je op je buik je dagrugzakje hangt…
Ze je ‘pregnant snail’ (zwangere slak) noemen.

Do’s and Don’ts zuid-oost Azië

Do: Van tevoren via internet inchecken, dat scheelt een hoop tijd.
Don’t: Boek geen stoel naast de WC, vooral niet als de mensen Thais hebben gegeten…

Do: Praat met de locals, ze weten waar je de leukste dingen kunt beleven.
Don’t: Vertrouw ze niet altijd, vaak willen ze geld aan je verdienen…

Do: Reis met tuktuks en metro’s, goedkoop en gegarandeerde fun.
Don’t: Als je met de sleepertrain reist, zorg dan dat je niet langer dan 1.60 bent…

Do: Drink water uit flessen, of neem verse sapjes uit de blender vandaan.
Don’t: Neem geen Bloody Mary of kokosnootsap, je zult er spijt van krijgen…

Do: Neem de rijst, kip, ananas en cashewnoten. Met als toetje Banana pancakes.
Don’t: Eet niet de snapper die T had gegeten, die komt er de volgende dag gegarandeerd weer uit…

Do: Haal je dagelijkse boodschappen bij de 7/11 (Seven Eleven).
Don’t: Eet niet op het vliegveld in Singapore. Op de rekening wordt er 10% klantenservice en 7% belasting aan toegevoegd…

Do: Doe toffe activiteiten zoals: olifant rijden, kajakken, Muay Thai boxen, snorkelen, hiken en de Night Safari.
Don’t: Geloof niet in de pracht van de Floating Market, het is maar één boot. Echt waar.

Do: Bezoek de steden Bangkok, Krabi en Singapore. Stuk voor stuk uniek.
Don’t: Wij vonden Kuala Lumpur minder interessant. Teveel cultuur naar onze zin.

Do: Handig om mee te nemen: wereldstekker, laptop, afritsbroek, veel zonnebrand, klein dagrugzakje en genoeg geld. Alles is te koop, overal.
Don’t: Wees niet zo eigenwijs om je fotocamera thuis te laten. Je gaat hem toch wel gebruiken.

Do: En neem een Thaise massage, je zult er van genieten.
Don’t: Maar zorg dat je niet de vrouwen met een snor en mondkapje krijgt, die zijn gemeen. En eng…