Tour de TenD (Deel 2)

Tour de TenD (Deel 2)

Hierbij helaas ons laatste verslag vanuit de Verenigde Staten. We zijn alweer één maand in het land van de ongekende mogelijkheden. Daar waar je meer auto’s dan mensen hebt. Daar waar je als Oostenrijkse spierbundel gewoon ‘The Governator’ van Californië kan worden. Daar waar het eerste woordje van een kind niet mama is, maar ‘McDonals Happymeal’. En ook daar waar wij als TenD doorheen getoerd hebben met onze trouwe vierwieler. Hoog tijd dus om op Amerikaanse bodem het laatste Tour de TenD verslag te typen, net voordat we het vliegtuig in stappen naar onze volgende bestemming.

De dag na Las Vegas (zie vorig verhaal) zijn we naar het dorpje Beatty vertrokken. Beatty ligt op steenworp afstand van Death Valley, wat de heetste plaats ter wereld schijnt te zijn. De hoogste temperatuur die er ooit gemeten is is 57°C! En voor de fans: Bassie en Adriaan hadden in deze woestijn een eitje op hun motorkap gebakken. Ironisch genoeg begon het net te regenen toen wij in Beatty aankwamen. Blijkbaar hebben wij het Hollandse weer gewoon meegenomen…
Na een lekker nachtje slapen, zijn we Death Valley ingereden. Doordat we al zoveel woestijnen hebben gezien, was Death Valley voor ons niet bijster interessant. De grootste trekpleister waar we langsreden waren zandduinen, maar die kunnen we in Monster/Ter Heijde ook zien. Het leek een van de eerste saaie dagen van onze trip te worden, totdat Tines opeens riep dat Dion de auto moest stoppen. Hup, Dion gooide de auto vol in de ankers en Tines sprintte op slippertjes terug naar de plek waar hij iets op de grond had zien liggen. En ja hoor, eindelijk heeft hij zijn padvindersskills waargemaakt. Het beest wat hij op de weg had zien liggen, was namelijk een Vogelspin (Tarantula). We kenden de spin wel van plaatjes op internet, maar om hem in het wild te vinden is in één woord Cool. Met een hoofdletter C dus. Waarschijnlijk was het een kreupele bejaarde spin, want hij had niet veel haast om weg te komen. We hebben rustig wat foto’s kunnen nemen, voordat hij in het struikgewas verdween. Die ene grote spin heeft meteen onze hele dag goed gemaakt. Een Vogelspin, joepie!
De rest van de dag hebben we kilometers gevreten in de auto om zo te eindigen in het dorpje Bakersfield.

De volgende dag zijn we ’s ochtends om 08:00 opgestaan. Nee, het zijn nog geen tuinders-tijden, maar voor ons doen behoorlijk vroeg. Het plan was om naar het Sequoia National Park te gaan. Hier staat de grootste levende boom ter wereld (in volume): de General Sherman Tree. Deze uit de kluiten gegroeide Bonzaiboom is zo’n 2200 jaar oud (eat that Sinterklaas), 110 meter hoog en weegt ruim 1,2 miljoen kilo (1.200.000 pakken melk). Reden genoeg om General Sherman eens met een bezoekje te vereren. Helaas had er ’s nachts een sneeuwstorm gewoed, waardoor we van de rangers niet het gebied in mochten. Daarom hebben we plan B in werking gesteld, en dat was naar Kings Canyon rijden. Via een erg smal bergweggetje, waar Dion al zijn chauffeurs-skills nodig had om niet uit de bocht te vliegen, kwamen we aan in Kings Canyon. Hier staat de Grand Tree, de een na grootste boom ter wereld (in volume). Ook zeker geen kleintje kunnen we jullie vertellen! De combinatie van enorme bomen en verse sneeuw gaf het hele landschap een leuk kersttintje. Het feest was compleet toen Tines wat herten spotte die kalmpjes wat struiken leeg aten. Alleen de Kerstman met de cadeautjes ontbrak nog…

En dan is het opeens alweer 9 november. Wat dat betekent? Dat we inmiddels 6 weken op reis zijn! Op deze heuglijke dag zijn we naar San Francisco gegaan. Na ons nieuwe hostel gecheckt te hebben (helaas alleen maar senioren en Duitse kinderen aanwezig), was het tijd om de Golden Gate Bridge te klaren. Deze beroemde brug is 2.7 km lang en dat mag gerust een wonder der architectuur genoemd worden. Hij is namelijk meer dan 70 (!) jaar geleden gebouwd. Ongeveer in dezelfde tijd dus dat de Egyptenaren toen die lullige stenen op elkaar stapelden die men nu piramides noemt.
’s Avonds zijn we naar de bioscoop gegaan om Due Date te zien. Het is zeker de moeite waard om die film eens te kopen (*kuch* downloaden *kuch*). Het leuke is dat we nu af en toe stukken herkennen in films, omdat we op sommige plekken ook zijn geweest.
Zoals eerder gemeld, hadden we het in dit hostel niet echt getroffen. We lagen namelijk met 20 (snurkende) mensen op één kamer. Vooral T moest het ontberen. Zijn buurman was een opa van 70, die ademde alsof hij bij iedere rochel het leven zou laten. Tel daarbij op dat we beiden vergeten waren om lakens te vragen, en je kunt je indenken dat het niet zo’n prettige nacht was.

Omdat Dion Azië zo miste, zijn we in San Francisco ook nog naar Chinatown gegaan. Lekker onszelf weer groot voelen zo tussen de kleine Chineesjes. Helaas was ook de rijstlucht op sommige plaatsen weer aanwezig, waardoor je het liefst met een knijper op je neus wilt rondlopen. We hebben wel gemerkt dat de Chinezen in de VS veel meer om geld geven dan in Azië. De souvenirs waren er voor ons arme backpackers in ieder geval onbetaalbaar. Daarna zijn we terug naar de haven gelopen, om wat mooie foto’s van het beruchte gevangeniseiland Alcatraz te maken. Waarom het zo berucht is? Misschien omdat de film ‘The Rock’ er gemaakt is. Misschien omdat maffiabaas Al Capone (alias Scarface) er vele jaren heeft vastgezeten. Of misschien toch omdat ‘De Baron’ probeerde Bassie en Adriaan hier op te sluiten?
Tot onze verassing kwamen we ook nog tientallen zeeleeuwen tegen, die op een vlot in de haven aan het chillen waren. Die beesten kunnen aardig wat geluid (en stank) produceren zeg… Ooit waren er meer dan duizend tegelijk in de haven gesignaleerd! Een soort van zeeleeuwenfile krijg je dan.
’s Avonds moesten dokter Dion en artsenassistent Tines weer aan de bak. Onze vriendelijksnurkende opa had zich namelijk in de badkamer opengehaald aan een deurklink, en vond het een goed idee om er 27 kleine pleistertjes overheen te plakken. Terwijl hij ook bloedverdunners slikt… Dus we hebben de wond ontsmet en hem een echt verband omgedaan. Blijkbaar hebben we toch iets van ‘Dr. House’ geleerd!

Vanuit San Francisco hebben we de volgende dag onze reis voortgezet naar San Luis Obispo. Deze dag hebben we vooral rustig aan gedaan. Overall, het blijft ook voor ons vakantie :). In ons motel zou er een gratis avondmaal zijn. En waar het gratis is, daar zijn Dion en Tines. Helaas bleken we genept te zijn, en was er helemaal geen avondeten. En toen ook de (gratis) WiFi niet bleek te werken, zijn we maar in het motel aan de overkant gaan slapen. Dit motel was een stuk beter, want Tines heeft daar zijn toekomstige vrouw ontmoet (ze weet het alleen zelf nog niet)! Waarom Tines als een blok voor de receptioniste viel, vragen jullie je af? Nou, omdat ze super hip aan country line dancing deed. En Tines blijkbaar altijd al gedroomd heeft om met een cowboyhoed op een dansje uit te voeren…

Het laatste stuk van onze roadtrip ging terug naar Los Angeles. Hier verbleven we weer in ons vertrouwde BananaBungalow hostel in Hollywood. Omdat we al tijden niet meer fatsoenlijk gesport hebben, was het brood nodig om hier verandering in te brengen. Jawel, een heuse sportcompetitie! Na verschillende potjes tafelvoetbal, tafeltennis en poolen was het wel duidelijk wie de winnaar was. Dion won namelijk van elke sport steeds alle potjes. Waarschijnlijk zou Tines nog van Stevie Wonder verliezen…
’s Nachts zijn we met het hostel naar een hippe club in Los Angeles gegaan. Tenminste, iedereen was hip gekleed behalve wij. Bergwandelschoenen, afritsbroeken en sneldroog-truien schijnen nog niet zo in de mode te zijn hier… Maar goed, dit was wel ff wat anders dan het Teejatercafé in Naaldwijk. Hier branden er hete haardvuren, kreeg je gratis aardbeien met hete chocoladesaus, gratis te hete taco’s en dansten er hete vrouwen op het podium. Uitstekend vermaak dus!

Na een korte nacht, vonden we het de volgende dag tijd om onze hersens te laten kraken. We zijn namelijk een museum gaan bezoeken: The Science Centre. Er waren toffe exposities over techniek en over het milieu. En blijkbaar was er daarna nog wat geld over, want ze hadden er zelfs een mini-oceaan gebouwd. We zijn in een tornado windtunnel geweest (nee, het nepbaardje van Dion is er niet afgewaaid), en hebben onszelf in infrarood gefotografeerd. Een erg leuk museum. Vooral omdat het ook nog eens gratis was…

’s Avonds ging Dion nog wat chillen in het hostel en is partyboy Tines samen met 3 Zweden in een taxi gestapt om in L.A. uit te gaan. Het feest begon in de Purple Lounge, waar één van de Zweden al snel afhaakte en terug naar het hostel ging om te slapen. Hij had namelijk teveel joints gerookt en dat ging hem niet in de koude kleren zitten. Na een paar uur hadden we de Purple Lounge wel gezien, en besloten we er te vertrekken. En waar belandt je met twee Zweden die dronken en stoned zijn (rustig mam, ik heb alleen een cocktail gedronken hoor)? Juistem, dan sta je plotseling midden in een stripclub. Tines is er meteen vegetariër van geworden, want zelfs hij kan de hoeveelheden vlees die hij daar heeft gezien niet aan…
Terug in het hostel is er nog wat pool gespeeld met een paar Australiërs. Tines kan al niet zo goed poolen, maar toen die lui uit Down Under de Vodka erbij pakten, was het helemaal met het spel van Tines gedaan. Maar ach, het blijft een onvergetelijke avond voor die jongen.

We vonden het tijd om weer een relaxdagje in te bouwen. Daarom zijn we op 14 november kalmpjes aan naar Venice Beach gegaan. Langs dit strand loopt een boulevard waar artiesten, kunstenaars en rappers hun spullen proberen te verkopen. Fietsers, skateboarders en hardlopers strijden om een stukje asfalt te bemachtigen zodat ze hun trucjes kunnen oefenen. Op het strand liggen de mensen te zonnen, of ze spelen een potje rugby of volleybal. Echt een heerlijk gemoedelijk sfeertje, waarbij wij rustig slenterend nog wat aankopen hebben gedaan. En we willen het jullie thuis niet in het gezicht wrijven, maar het is hier warm genoeg om op het strand een kleurtje (Dion een bruine tint, Tines meer een rode gloed) op te doen.
Na Venice Beach hebben we de auto opgepoetst. Na een hoop water en sop te hebben gebruikt, mogen we haar (ja, háár) weer wit noemen!

En dan is opeens dé dag aangebroken. Deze dag hing als een inktzwarte wolk boven onze hoofden. Vier weken hebben we haar benzine mogen voeden. Vier weken lang is ze kirrend tot leven gekomen als we de sleutel in het contact staken. Vier weken lang heeft zij voor ons gezorgd, en wij voor haar. Jep, vandaag was de dag dat we ‘Het Beest’ moesten inleveren. We hebben een traan gelaten, elkaar moedig op de schouders geklopt, zoete herinneringen bovengehaald en een laatste foto met haar gemaakt. En toen was het zover. We moesten lopend terug naar het motel…

Ondertussen zijn we alweer 7 weken op reis. Bijna iedere week schrijft Tines het verhaal voor de website, en regelt Dion de foto’s erbij. Jullie kunnen bijna letterlijk lezen wat we hier allemaal meemaken. Maar wat jullie niet uit de verhalen kunnen opmaken, is dat het ook lastig is om ver weg van familie en vrienden te zijn. Tines heeft er geen problemen mee, maar voor Dion was de eerste week in de VS een eyeopener. Hij heeft toen gemerkt dat de vier maanden reizen die hij voor ogen had, toch te lang voor hem zijn. Hij heeft enorm gave dingen meegemaakt, en heeft ook geleerd wat voor hem belangrijk is in zijn leven. Daarom heeft hij besloten om na Fiji naar huis te vliegen. Hij heeft dan een mooie reis achter de rug, en kan zich weer op familie, vriendin, vrienden en school richten.
Tines gaat dus zelfstandig naar Australië (2 maanden) en daarna naar Nieuw Zeeland. Hij heeft er geen problemen mee om alleen verder te gaan. Er zijn genoeg andere backpackers waar hij mee kan optrekken, en er valt nog genoeg in de wereld te beleven voor hem. No worries!

Op het moment dat we dit posten, zitten we bijna in het vliegtuig dat ons naar Fiji brengt. Het zal zo’n 11 uur vliegen zijn, maar door het tijdsverschil komen we ruim een dag later aan. Jammer genoeg is de weersverwachting voor Fiji is niet zo fijn, of je moet van onweer en regen houden. Maar ach, zelfs dan is het nog altijd warmer dan in Nederland. Terwijl jullie tegen het vriespunt aanhikken, zullen wij de komende 12 dagen doorbrengen op een tropisch eiland waar het 30 graden is. Okéoke, wel in de regen waarschijnlijk.

Hopelijk tot het volgende verhaal!
Groetjes,

TenD


Wist je dat:

T in Beatty een goedkoop motelletje zag om te overnachten..
D het niet zo’n strak plan vond om in dat motel te blijven slapen…
Er zaten namelijk wat kogelgaten in de muren.

Het T wel gaaf leek om de vogelspin op te pakken…
Het maar goed is dat hij dat niet gedaan heeft…
Het dichtstbijzijnde ziekenhuis lag namelijk minstens 4 uur rijden verderop.

T één dag te lang achter het stuur heeft gezeten…
Dat weet je namelijk als hij in zijn slaap midden in de nacht op zijn knieën begint te schreeuwen…
Dat D het raam moet opendoen…
Om te zien of ze nog aan het rijden zijn.

De meeste mensen in Death Valley niet omkomen door de hitte…
Maar door aanrijdingen in het verkeer…
Erg triest…
Vooral als je bedenkt dat er maar 2 wegen doorheen lopen.

TenD Kings Canyon erg indrukkend vonden…
Zulke grote bomen zie je niet iedere dag…
Het Staelduinse bos opeens niet meer zo aantrekkelijk is.

TenD denken dat de IKEA zeker wel aandelen in Sequoia National Park wil hebben…
Want van de General Sherman Tree kan die meubelenboer zeker wel 800 Billy boekenkasten maken.

Terwijl T op de snelweg aan het rijden was…
Een politie-auto vanaf de andere kant een U-turn maakte…
En met zwaailichten achter T aan kwam rijden…
Ze gelukkig voorbij TenD raasten…
Maar T wel meteen een nieuwe Pamper nodig had.

TenD op de pier in San Francisco hebben gepraat met een paar vissers…
Die krabben vingen om ze ’s avonds op te eten…
TenD dat niet snapten…
Omdat er aan zo’n krab amper vlees zit.

T één vraag heeft aan de medewerkers van het hostel in San Francisco…
Wie heeft er in vredesnaam rode pepers in zijn broodje gestopt…
Bij het ontbijt!

TenD in datzelfde hostel plotseling wat spullen kwijt waren…
De trainingsbroek en een T-shirt van D werden dezelfde dag door de receptie terug gegeven…
De lakenzak van T pas de volgende dag…
Waarschijnlijk wilden ze die voor de zekerheid eerst nog ontsmetten.

Er in de VS mensen in hun auto rijden, die eigenlijk helemaal niet achter het stuur mogen zitten…
Waarom zou je anders vanuit stilstand de snelweg (!) proberen over te steken…
Terwijl D er met 110km/uur aan komt rijden.

De Angry-bird competitie gewonnen is door ene D. Hofland…
En dat hij het spel al uitgespeeld had, terwijl T nog niet eens op de helft was…
Blijkbaar heeft D echt gewoon 30 uur in één dag zitten.

TenD het hartstikke leuk vonden om gratis aardbeien in die hippe club in Los Angeles te krijgen…
Alleen die taco’s die je ook kon krijgen waren niet hip…
Wat is er nou leuk aan een taco, die zo heet is dat je na één hap…
Het liefst het zwembad wilt leegdrinken.

TenD zich met infraroodstraling hebben laten fotograferen…
D erg koudbloedig schijnt te zijn, want zijn handen en neus waren namelijk zwart op de foto…
T was daarentegen erg rood…
Maar om dat te zien heb je geen infraroodstraling nodig.

T het blijkbaar erg naar zijn zin had in de stripclub…
Hij was er namelijk binnen een uur blut…
En dat is best lullig als je nog een taxi terug naar het hostel moet nemen.

Het eindelijk officieel is…
De T in T zijn haar is niet meer te zien…
Ja, hij is dus weer ready voor de vrouwen.

TenD de auto erg intensief gebruikt hebben…
Het bleek dat ze ruim 7600 km met ‘Het Beest’ hadden gereden…
Dat is evenveel als van Naaldwijk, door Turkije naar Kazachstan…
Of evenveel als 30.400.000 frikadellen van de Hoogenhouck achter elkaar.


Do’s and Don’ts Verenigde Staten

Do: Huur je eigen ‘Beestauto’, een roadtrip zul je nooit vergeten!
Don’t: Neem geen taxi in Los Angeles, je bent er een klein maandsalaris aan kwijt…

Do: Eet bij CoCo. Veel en lekker eten, en ze geven er gelukkig geen kokosnootmelk bij.
Don’t: Neem niet het vliegtuigvoedsel van China Airlines, je gaat het op zekers bezuren…

Do: Slaap in motels, zodat je kan meegenieten van het nachtelijk vertier van de buren.
Don’t: Boek niet in het weekend in Las Vegas, je portemonnee gaat dat niet leuk vinden…

Do: Neem een TomTom mee. Het liefst eentje met een vrouwelijke Belgische stem.
Don’t: Vertrouw niet op de TinesTines. Die is geprogrammeerd om constant de ‘toeristische route’ te nemen…

Do: Neem een automaat als auto. Heerlijk relaxt cruisen, what else?
Don’t: Probeer niet net zoals Dion volgas achteruit te gaan, om hem dan in zijn vooruit te zetten. Dat vindt de automaat niet cool. En de maag van Tines ook niet…

Do: Check Bryce Canyon, Grand Canyon, Monument Valley en Universal Studios. Die parken rocken!
Don’t: Wij vonden Death Valley vooral erg doods. Op een spinnetje na dan…

Do: Win in Las Vegas wat dukaten, zodat je je reis in luxe kan vervolgen.
Don’t: Logisch, probeer het niet te verliezen. Want dan kan je een enkeltje naar huis boeken…

Do: Probeer iedere fastfoodketen een keer uit, you are in America!
Don’t: Vergeet je daarna niet aan te melden bij het programma: De Afvallers…

Do: Bezoek als man zijnde een keer een stripclub in L.A.
Don’t: Vergeet alleen niet wat geld voor de taxi te reserveren…

Do: Breng een bezoek aan Kings Canyon, zulke grote bomen vindt je nergens anders.
Don’t: Vergeet dan niet je 4-wheeldrive, sneeuwscooter of arrenslee mee te nemen…

Do: Ga naar de Mc-Donalds voor gratis WiFi. Kun je meteen je bak kipnuggets opeten.
Don’t: Geloof niet in de Free WiFi op het vliegveld. Het is niet free, en het is ook geen WiFi…